lørdag 22. mai 2010

Naturlegvis



Ta deg tid til å studere eit tre. Sjå på barken. Klappe litt. Snuse inn lukta.

Alle er forskjellige. Kvart tre har sitt eige uttrykk - sitt eige fingeravtrykk.

Eg har mitt eige favoritt-tre. Treet oppe til venstre i kollasjen. Det er så mangfaldig - så fullt av levd liv. Klokt. Mest som eit gamalt ansikt.

Då eg var mindre, ville eg vurdert tre etter kor gode dei var å klatre i. No for tida har eg andre kriterier. Sjølv om eg framleis av og til svingar meg frå grein til grein, iallefall i plommesesongen...

Og så øksa. Hm... Eg hadde nok ikkje likt om nokon ville felle treet mitt. Men om eg er glad i tre, så er eg òg glad i kulturbeite. Eg likar opne landskap, beitelandskap. Eg likar å sjå fjorden, likar at det ikkje veks til kratt overalt. Så tre må av og til vekk.

Og lite slår vel lukta av sagflis og bål.