Her inne går det i guttefargar. Lys turkis, lyseblå, og pittelitt oransje. Tenk at eg skulle bli guttemamma før eg kunne utstå blått! No syns eg det er kjempefint!
Storesøster, som endeleg er over sin rosa periode, forkynner med fynd at ho hatar rosa no... No er det lilla. Berre lilla. Eg prøver å seie noko om at ingenting er evig, sjølv ikkje yndlingsfargar. Alle fargar er fine, seier eg, - og høyrer ekko'et frå 4-åringen. Så fint at ein framleis har påverkningskraft på ein liten andel av flokken, iallefall:-)
God kveld til deg - uansett yndlingsfarge!
