lørdag 22. mai 2010

Naturlegvis



Ta deg tid til å studere eit tre. Sjå på barken. Klappe litt. Snuse inn lukta.

Alle er forskjellige. Kvart tre har sitt eige uttrykk - sitt eige fingeravtrykk.

Eg har mitt eige favoritt-tre. Treet oppe til venstre i kollasjen. Det er så mangfaldig - så fullt av levd liv. Klokt. Mest som eit gamalt ansikt.

Då eg var mindre, ville eg vurdert tre etter kor gode dei var å klatre i. No for tida har eg andre kriterier. Sjølv om eg framleis av og til svingar meg frå grein til grein, iallefall i plommesesongen...

Og så øksa. Hm... Eg hadde nok ikkje likt om nokon ville felle treet mitt. Men om eg er glad i tre, så er eg òg glad i kulturbeite. Eg likar opne landskap, beitelandskap. Eg likar å sjå fjorden, likar at det ikkje veks til kratt overalt. Så tre må av og til vekk.

Og lite slår vel lukta av sagflis og bål.


1 kommentar:

  1. Når eg ser et fint tre må eg bare ta på det. Det e noe spesielt me å ta på et tre! Sko ønska eg kunne putta ett av de inn i kose-knitrekluten, og kalt den for sanseklut i stedet....

    Bruke faktisk mønsterpapir te knitring, har sjekka at det fremdeles knitre itte det har blitt vaska :)
    Og at mine finingar hadde sneke seg me på det eina bidet, det såg eg ikkje før du sa det! Va så mye aent fint å se på :)

    SvarSlett

Takk for innspel og kommentar til posten min. Eg blir hoppande glad for kvart lite *pip*...